Shkruar nga Margaret Sullivan
Ka një qartësi në mesazhin e Mamdanit që bie në kontrast të thellë me shumicën e politikanëve demokratë…
Për dikë që nxjerr energji pozitive dhe rrallë ndalet së buzëqeshuri, Zohran Mamdani, me siguri provokon shumë reagime negative.
“Mamdani nuk është ai që mendoni se është”, shprehej me inat një reklamë televizive mbi imazhet e zymta të anëtarit 34-vjeçar të asamblesë shtetërore, i cili është padyshim kandidati kryesor për kryebashkiak të qytetit të Nju Jorkut.
Reklama nuk e bën të qartë saktësisht se çfarë është kjo shkëputje e supozuar, por slogani qartësisht synon t’i bëjë votuesit të mendojnë.
“Nuk kam drejtuar kurrë asgjë”, akuzoi ish-guvernatori i shtetit të Nju Jorkut, Andrew Cuomo, ndërsa e ofendoi kundërshtarin e tij në Fox News, duke shtuar “nuk ka kohë për trajnim në vendin e punës kur në një mëngjes të caktuar, Zoti na ruajt, mund të kesh një vrasje masive ose një sulm terrorist.”
Fushata e Cuomo-s fshiu një reklamë që shkoi më tej, duke përdorur stereotipe raciste për të përshkruar mbështetësit e Mamdanit.
Dhe faqja editoriale e Wall Street Journal është angazhuar në një fushatë anti-Mamdani për shumë javë, duke botuar artikuj opinioni si ky nga kolumnistja konservatore Peggy Noonan: “Nju Jork, është paralajmëruar.”
Gjithashtu anëtari i bordit editorial të Journal, Joseph Sternberg, shkruan: “më vjen keq republikanë, nuk ka asnjë shpresë pozitive në një fitore të Mamdani-t”.
Një tjetër gazetë e kontrolluar nga Murdoch, New York Post, nuk i ka kufizuar pikëpamjet e saj vetëm në faqet e opinioneve, por përkundrazi i ka shprehur ato me zë të lartë në faqet e para të tabloidëve të saj.
“Scamdani”, shkruante në një artikull kryesor, me një nëntitull që citon kryetarin e bashkisë Eric Adams duke e quajtur anëtarin e asamblesë shtetërore një “shitës vaji gjarpri”.
Miliarderi pro-Trump, Bill Ackman, i ka paralajmëruar njujorkezët se personaliteti i Mamdanit është një mashtrim.
“E gjithë kjo është një aktrim”, postoi Ackman në X pas debatit për kryetar bashkie muajin e kaluar, duke shtuar “pasi ta shihni të rikrijojë buzëqeshjen e tij të rreme, lëkura juaj do të fillojë të rrudhet.”
Ackman dhuroi 1 milion dollarë për përpjekjen anti-Mamdani përmes Super Pac Defend NYC, ndërsa ish-kryetari i bashkisë Mike Bloomberg ka kontribuar më shumë se kaq në përpjekjet për të penguar ngritjen e Mamdanit; Bloomberg dhuroi 1.5 milion dollarë për një Super Pac pro-Cuomo, pasi shpenzoi miliona për të ndihmuar Cuomon në zgjedhjet paraprake të qershorit.
Por nëse i injoroni reklamat, titujt kryesorë dhe postimet në mediat sociale, del në pah një histori tjetër, siç zbuluan studiuesit e Institutit të Politikës në Harvard kur folën me të rinjtë gjatë periudhës së fundit të votimit të parakohshëm.
“Mendoj se jeta ime mund të përmirësohet vërtet nëse ai fiton”, tha me entuziazëm një grua e re, e cituar në një artikull të ABC News rreth grupit të fokusit të Harvardit.
Një tjetër e anketuar e krahasoi atë në një aspekt me Donald Trump: “nuk ka ndryshim drejtimi”.
Dhe një tjetër e përshkroi me miratim Mamdanin si “të keq”.
Socialisti demokrat mban një epërsi dyshifrore në garë dhe tani për tani duket sikur është një kandidat i sigurt.
Sigurisht që kështu ndihet edhe për këtë banor të New Yorkut. Unë jetoj në Upper West Side të Manhattanit, një zonë që ndau votat e saj në zgjedhjet paraprake demokrate midis Cuomo-s dhe Mamdanit, dhe gjithashtu kaloj shumë kohë në një kampus universitar.
Ajo që kam vënë re është se Mamdani u jep energji njerëzve dhe, ndërsa një pjesë e këtij reagimi është skeptike, shumë nga njerëzit që takoj, nga studentët te të moshuarit, duan t’i japin një shans të sapoardhurit.
Në fund të fundit, qyteti i Nju Jorkut është i papërballueshëm për shumë njerëz, kështu që përqendrimi i vazhdueshëm i Mamdanit te kostoja e qirasë dhe e ushqimeve ka prekur një nerv.
Përqafimi i besimit të tij mysliman nga ana e Mamdanit, avokimi i tij për Gazën dhe gatishmëria e tij për të mbrojtur emigrantët e kanë forcuar apelin e tij.
Ka një qartësi në lidhje me këtë që bie në kontrast të thellë me shumicën e politikanëve demokratë, vuri në dukje Astead Herndon, drejtor editorial në Vox, i cili shkroi së fundmi një artikull në kopertinën e revistës New York Times me titull “Ngritja e pabesueshme, e guximshme dhe (deri më tani) e pandalshme e Zohran Mamdanit”.
“Ai punon nga premisat e bindjeve të tij”, tha Herndon në CNN.
“Shumë demokratë, e kanë zotëruar këtë valle triangulimi, ku ndonjëherë duket sikur po përpiqen të mos thonë asgjë”,
Dhe për më tepër, që nga zgjedhjet paraprake, fushata e tij është bërë më gjithëpërfshirëse, ndërsa ai u drejtohet zonave zgjedhore dhe figurave të fuqishme që kanë pasur dyshime serioze për të. Ai ka fituar të paktën disa prej tyre.
Të tjerë, sigurisht, nuk do të bindin kurrë, por po i dorëzohen realitetit të një kryetari bashkie Mamdani.
Guvernatorja Kathy Hochul, instinktet politike të së cilës janë të zhvilluara mirë dhe praktike, e mbështeti Mamdanin në mesin e shtatorit pavarësisht dallimeve të konsiderueshme në politika.
Hochul mori një reagim më të mirë kur e lavdëroi kandidatin për refuzimin që të “zbriste në baltë” me kritikët e tij të shumtë, veçanërisht ata që përpiqen ta përdorin si armë besimin ose etninë e tij.
Në vend të kësaj, Hochul tha: “ai ngrihet me hir, guxim dhe vendosmëri”.
Hochul pritet të kandidojë për rizgjedhje vitin e ardhshëm.
Ajo me siguri e ka llogaritur se nuk do të ishte keq të kishte në krah kryetarin demokrat të bashkisë së New York City-t. Dhe nuk ka dyshim se kush do të jetë ai./The Guardian
