Shumë iranianë ishin optimistë dhe madje mbështetës të Izraelit kur ai filloi të kryente sulme të synuara kundër objekteve bërthamore të regjimit iranian, shkencëtarëve dhe komandantëve të lartë ushtarakë, jo më pak nga Garda Revolucionare Islamike të premten e kaluar.
Kjo nuk ishte aspak e habitshme: të njëjtët komandantë ushtarakë dhe Garda Revolucionare, gjatë katër dekadave të fundit, kanë qenë përgjegjës për vrasjen e mijëra civilëve iranianë çdo herë që kanë dalë në rrugë kundër regjimit.
Por, ndërsa lufta tani zgjerohet në qytetet dhe zonat e banuara të Iranit, makina e propagandës së regjimit po shkon në mbingarkesë në një përpjekje për të bindur popullsinë se Izraeli po synon pa dallim civilët iranianë, jo regjimin.
Ndërsa kjo nuk ka gjasa të rezultojë në tubimin e popullsisë rreth regjimit, ndërsa dëgjohen më shumë shpërthime në zonat e banuara, mund të shohë një kthesë në opinionin publik, kundër Izraelit.
Nëse nuk trajtohet, Izraeli rrezikon të humbasë zemrat dhe mendjet e popullsisë së Iranit – një popullsi që, deri më tani, është ndoshta më pro-Izraelit në rajon.
Qëllimi aktual i regjimit të Republikës Islamike është të ngjallë frikë dhe panik midis popullsisë iraniane për t’i bërë ata të besojnë se në fakt janë shënjestra e Izraelit.
Bazuar në bisedat tona me njerëz në Teheran që nga fillimi i luftës, duket se ndjenjat midis popullsisë po evoluojnë gjithnjë e më shumë në një kombinim të skepticizmit dhe panikut. Por nuk është tepër vonë për ta parandaluar këtë të ndodhë.
Për të korrigjuar këtë situatë, Izraeli duhet të bëjë në mënyrë të qartë dhe të vazhdueshme një dallim midis iranianëve dhe Republikës Islamike, si në komunikimet e saj ashtu edhe në strategjitë ushtarake.
Ai duhet ta minojë dhe ta godasë këtë të fundit me forcë të plotë ushtarake, duke u përballur me aparatin e saj ideologjik dhe propagandistik, i cili është ndoshta ingranazhi më i rëndësishëm në makinën e regjimit.
Infrastruktura e tij kritike mund të ndahet në tre kategori kryesore: siguria ushtarake; propaganda ideologjike; dhe politike.
Kur bëhet fjalë për infrastrukturën ushtarake-sigurore të Republikës Islamike, lart në bankën e synuar të Izraelit duhet të jetë Shtabi i Sarallah dhe bazat e saj rajonale të Gardës Revolucionare-Basij në Teheran.
Shtabi i Sarallah-ut është organi më kritik i Gardës Revolucionare përgjegjës për ruajtjen e sigurisë në Teheran, mbrojtjen e ndërtesave dhe infrastrukturës kryesore qeveritare, dhe reagimin ndaj kërcënimeve kundër kryeqytetit. Ai luan një rol qendror në vendimmarrjen që synon ruajtjen e rendit politik të regjimit dhe shtypjen e mospajtimit midis popullsisë iraniane.
Një tjetër objektiv do të ishte çmontimi i forcave speciale të policisë të cilat kanë ndaluar, torturuar dhe vrarë mijëra protestues iranianë gjatë tre dekadave të fundit.
Jini të sigurt, eliminimi i këtyre organeve që kanë qenë në ballë të derdhjes së gjakut iranian në rrugë do të mirëpritej jashtëzakonisht.
Në të gjithë fushën ideologjike-propaganduese, Izraeli duhet të synojë makinerinë kibernetike dhe propagandistike të Gardës Revolucionare – duke përfshirë Shtabin e saj Baqiatallah i cili ndan të njëjtin status të veçantë si Forca Quds – siç e zbuluam vitin e kaluar.
Shtabi i Baqiatallah është organi më i rëndësishëm në koordinimin, prodhimin dhe drejtimin e propagandës së Gardës Revolucionare.
Nën komandën e saj, është zhvilluar një fushatë kibernetike për të dehumanizuar civilët dhe hebrenjtë izraelitë për të justifikuar sulmet kundër tyre.
Për shembull, ajo ka deklaruar vazhdimisht se “nuk ka civilë në Izrael”, kështu që çdo person është një objektiv “legjitim”.
Shembuj të tjerë përfshijnë një kanal televiziv të lidhur me Gardën Revolucionare, i cili ka transmetuar mesazhe se Garda Revolucionare do të “shrrënjosë të gjithë hebrenjtë”.
Entitete të tjera kryesore ideologjike që duhet të jenë lart në listën e Izraelit duhet të përfshijnë Organizatën e Propagandës Islamike, bërthamën e makinerisë së propagandës antisemite dhe ekstremiste islamike të regjimit, si brenda ashtu edhe jashtë vendit.
Vetëm dje, Organizata e Propagandës Islamike mbajti marshime anti-izraelite në Iran për të mobilizuar mbështetje për sulmet e regjimit ndaj Izraelit; dhe në të kaluarën ka botuar libra antisemitë, siç është i famshmi “Protokollet e Pleqve të Sionit”.
Izraeli duhet të vazhdojë të minojë dhe të godasë më tej aparatin më të gjerë konvencional të propagandës së regjimit, siç është Transmetimi i Republikës Islamike të Iranit, të cilin Izraeli e goditi gjatë një transmetimi të drejtpërdrejtë të hënën.
Përpjekjet e propagandës së regjimit kërkuan ta paraqisnin këtë si një sulm ndaj civilëve, por shumë në mediat sociale iraniane e mirëpritën sulmin ndaj kanalit i cili është pjesë e makinerisë shtypëse dhe propagandistike për më shumë se katër dekada.
Synimi i televizionit shtetëror të Iranit mund të ishte shoqëruar me pamje se si stafi i tij merrte në pyetje dhe merrte pjesë në torturën e disidentëve iranianë.
Sa i përket sferës politike, si dhe atyre të përfshirë, Izraeli duhet të përqendrohet në eliminimin e atyre që kanë qenë të përfshirë në shkelje të rënda të të drejtave të njeriut, jo më pak ministrinë e brendshme dhe gjyqësorin.
Sigurisht, objektivi më i rëndësishëm politik, që prek të gjithë infrastrukturën kryesore të regjimit, është udhëheqësi suprem dhe zyra e tij e gjerë.
Eliminimi i udhëheqësit suprem të Republikës Islamike, Ajatollah Ali Khamenei, do të shkaktonte rritjen më të madhe të popullaritetit për Izraelin.
Kjo mund të hapte një hapësirë për shembjen totale dhe të shpejtë të regjimit.
Të gjitha sa më sipër duhet të ndodhin brenda kuadrit të një strategjie të qartë të diplomacisë publike izraelite që angazhon drejtpërdrejt popullin iranian dhe çmonton pjesë-pjesë narrativën propagandistike të regjimit.
Që nga fillimi i kësaj lufte, regjimi ka tentuar një ndryshim nga referimi ndaj forcave të armatosura të “Republikës Islamike” si forcat e armatosura të “Iranit” – një strategji nacionaliste që është lënë kryesisht e papërdorur që nga viti 1979.
Ky ndryshim, së bashku me transmetimin e simboleve nacionaliste iraniane, është një përpjekje e dëshpëruar për të manipuluar popullin iranian dhe për t’i bindur ata se kjo është luftë kundër Iranit, jo kundër Republikës Islamike.
Ekipi i komunikimit në gjuhën persiane i ushtrisë izraelite ka bërë një punë të mirë në komunikimin me iranianët deri më tani, për shembull duke evokuar legjenda të lashta frymëzuese në mitologjinë persiane rreth rënies së tiranisë në Iran, siç është historia e Kaveh kundër Zahak Tiranit, i cili shtypi popullin iranian dhe vrau të rinjtë iranianë.
Ndërsa audiencat e huaja mund të kenë vështirësi të kuptojnë rëndësinë e historive të tilla, këto narrativa, të cilat e përshkruajnë Khamenei-n si Zahak dhe Izraelin si ndihmës që i dhanë iranianët ta mposhtin atë, mund të katalizojnë një nxitje të konsiderueshme psikologjike për iranianët, thelbësore për të frymëzuar një kryengritje popullore kundër regjimit.
Izraeli tani duhet të zgjerojë operacionet e tij dhe të tregojë se po kërkon drejtësi për iranianin e zakonshëm drejt çlirimit nga regjimi tiranik islamist.
Kjo narrativë mund të formulohet strategjikisht dhe fuqishëm si “kthim i nderit” 2 mijë e 500 vjet më vonë – duke ia kthyer popullit iranian çlirimin e popullit hebre nga tirania babilonase nga Kiri i Madh dhe mbështetjen e tij në ndihmën e tij për t’u kthyer në atdheun e tyre.
Përveç kësaj, si pjesë e strategjisë së tij të komunikimit në persisht, Izraeli duhet të bëjë lidhje të qarta midis çdo objektivi të regjimit dhe shtypjes së shkaktuar prej tij në Iran ose aktiviteteve terroriste në rajon.
Izraeli tashmë ka fituar hapësirën ajrore të Iranit, por nuk duhet të harrojë zemrat dhe mendjet e popullit iranian.
Ato do të jenë thelbësore për të fituar luftën kundër një armiku të përbashkët: regjimit tiranik të Republikës Islamike.
Saeid Golkar është këshilltar i lartë në United Against Nuclear Iran dhe profesor i asociuar i shkencave politike në Fondacionin UC në Universitetin e Tenesit në Chattanooga.
