Orë frenetike në korridoret e Shtëpisë së Bardhë. Për administratën Trump, orët e ardhshme do të jenë vendimtare. Manjati duhet të vendosë nëse do të shkojë në luftë përkrah Izraelit për t’i dhënë shtytjen përfundimtare regjimit të Teheranit dhe programit të tij bërthamor. Ndërsa pret dritën jeshile nga presidenti, për javë të tëra Pentagoni ka lëvizur trupa dhe automjete për të përforcuar praninë e tij në rajon. Për ditë të tëra, ka pasur diskutime të veçanta rreth përdorimit të bombarduesve B-2 Spirit dhe përdorimit të superbombës GBU-57, pajisjes 14-tonëshe të projektuar për të shkatërruar bunkerët e programit atomik iranian. Por përtej bombarduesve, prania amerikane në rajon është shumë e gjerë.
Prania amerikane
Siç është vënë në dukje nga Washington Post, avionë luftarakë dhe tankerë shtesë janë bashkuar në bazat amerikane në rajon ditët e fundit. Numri është i paqartë, por shumë analistë të OSINT po monitorojnë rrugët e automjeteve që bashkohen midis Evropës dhe Lindjes së Mesme. Avionë luftarakë amerikanë kanë filluar patrullimet në qiellin e Lindjes së Mesme, duke patrulluar dhe duke ofruar mbështetje të mundshme mbrojtëse për Izraelin dhe objektet amerikane. Thuhet se një duzinë avionësh luftarakë F-12 dhe F-35 kanë mbërritur në zonë. Përveç avionëve luftarakë, ka edhe anije luftarake amerikane si shkatërruesi USS The Sullivans. Kësaj i shtohet edhe grupi goditës i transportuesit të avionëve USS Carl Vinson, i cili aktualisht ndodhet në Detin Arabik së bashku me katër anije të tjera luftarake.
Sipas burimeve të Pentagonit, ndërsa USS The Sullivans ofron gjithashtu mbështetje mbrojtëse për Izraelin, transportuesi i avionëve është vendosur për të mbrojtur trupat amerikane të stacionuara në Gjirin e Omanit dhe Gjirin Persik. Zyrtarët e Departamentit të Mbrojtjes thanë se një aeroplanmbajtëse e dytë, USS Nimitz, dhe grupi i saj i sulmit pritet gjithashtu të mbërrijnë në zonë në javët e ardhshme, dhe se të dy ekipet pritet të qëndrojnë në zonë deri në një javë. Sipas CNN, një grup i tretë sulmues është gjithashtu gati për t’u dërguar në zonë, ai i USS Ford. Javën tjetër, aeroplanmbajtësja pritet të mbërrijë nga Evropa në Lindjen e Mesme.
50 mijë burra në gatishmëri
SHBA-të kanë qenë të pranishme në Lindjen e Mesme që nga viti 1958, kur një seri kontingjentesh u dërguan për krizën libaneze, duke arritur në 15 mijë burra midis ushtarëve dhe marinsave. Sot, trupat amerikane janë shumë më të shumta. Të dhënat nuk janë të sakta sepse Uashingtoni nuk i konfirmon të gjitha vendosjet, por sipas burimeve të ndryshme të administratës amerikane numri do të ishte afër 45-50,000 burra. Sipas një llogaritjeje nga Këshilli për Marrëdhëniet me Jashtë, SHBA-të kanë një rrjet të shpërndarë mirë me dhjetëra baza, nga poste të thjeshta në shkretëtirën siriane deri te instalime të mëdha të shpërndara në të gjithë Shtetet e Gjirit. Bazat më të rëndësishme të përhershme janë rreth tetë dhe janë të shpërndara në Bahrein, Egjipt, Irak, Jordani, Kuvajt, Katar, Emiratet e Bashkuara Arabe dhe Arabinë Saudite.
Pesë bazat kyçe
Bazat më të rëndësishme, përveç Diego Garcias, janë të paktën pesë. Baza Ajrore Al Udeid (Katar) është baza më e madhe në Lindjen e Mesme. E ndërtuar në vitin 1996, ajo mbulon një sipërfaqe prej 240,000 metrash katrorë dhe mund të akomodojë mbi 100 luftëtarë dhe dronë, si dhe 10,000 burra. Baza Detare e NSA-së (Bahrein). Kjo është një pikë e avancuar e ndërtuar mbi një ish-bazë britanike, Kampi Arifjan (Kuvajt) është një instalim ushtarak jo shumë larg kryeqytetit të Kuvajtit, i cili përdoret kryesisht për logjistikë, qendër ushtarake dhe furnizim. Baza Ajrore Al-Dhafra (Emiratet e Bashkuara Arabe) është një bazë kyçe për mbledhjen e inteligjencës dhe ofrimin e mbështetjes për operacionet luftarake. Baza Ajrore e Erbilit (Irak) ofron mbështetje për operacionet ajrore në veçanti në Siri dhe Irak.
